فراوانی پولیپوز بینی در رینوسینوزیت مزمن و نقش معاینه آندوسکوپیک در تشخیص آن

مقدمه و هدف : رینوسینوزیت حاد ومزمن یکی از شایعترین بیماریها در سطح جهان بوده و پولیپوزیس یکی از عوارض رینوسینوزیت مزمن آلرژیک یا التهابی محسوب میشود.  هدف از این مطالعه تعیین همراهی پولیپوزیس با رینوسینوزیت مزمن در بیمارانی است که تحت عمل جراحی آندوسکوپیک سینوس قرار گرفته اند. روش کار : در این مطالعه توصیفی ـ مقطعی 192 بیمار مبتلا به رینوسینوزیت مزمن که طی سالهای 79 تا 82 در بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی همدان تحت عمل جراحی آندوسکوپیک سینوس قرار گرفته بودند بررسی شده اند. تمامی بیمارانی که با شکایت های مربوط به رینوسینوزیت مزمن مراجعه می کردند توسط متخصص گوش وحلق وبینی معاینه شده سپس در صورتیکه علائم بالینی شواهدی از رینوسینوزیت مزمن را نشان میداد پس از درمانهای مناسب علاوه بر آندوسکپی تشخیصی و سی تی اسکن کرونال استاندارد از بینی وسینوسهای پارانازال ، در صورت وجود اندیکاسیون جراحی تحت عمل جراحی آندوسکوپیک سینوس قرار می گرفتند. سپس بیمارانی که دارای پولیپ بودند تا یکسال پیگیری شده و از نظرعود پولیپ بررسی می شدند و اطلاعات مربوطه درچک لیست ثبت ونتایج توسط برنامه  spssآنالیز می شد. نتایج : در این مطالعه شیوع پولیپ در بیماران با رینوسینوزیت مزمن 77 نفر (40%) بود. از این تعداد 63.6% مرد و 36.3% زن و میانگین سن بیماران مبتلا به پولیپوزیس 39.2 سال بود. شایعترین سینوس درگیر اتموئید قدامی و بعداز آن سینوس ماگزیلر بود. 43% بیماران سابقه ای از آلرژی را ذکر کرده اند. پس از یکسال پیگیری، میزان عود مجدد پولیپوزیس 6.6% بود. نتیجه نهائی : با توجه به اینکه درصد قابل توجهی از بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن دارای پولیپوزیس بوده و با توجه به علائم آزار دهنده پولیپ بینی و عوارض شدید ناشی از آن و عدم وجود یافته های رادیولوژیک مثبت دال بر وجود پولیپوزیس در بعضی از بیماران ، نقش اندوسکوپی تشخیصی بینی بویژه در اولین مراحل مراجعه بیماران جهت رسیدن به تشخیص سریعتر بارز بوده و تسریع در جراحی آندوسکوپیک این ضایعات نیز مورد تاکید می باشد.